ماسه ها فراموشکارترین رفیقان راهند...
پابه پایت می آیند آنقدر که گاهی سماجتشان در همراهی حوصله ات را سرمیبرد
اما کافیست تا اندک بادی بوزد یا خرده موجی برخیزد
تا برای همیشه رد پایت از حافظه ضعیفشان پاک شود و دل به رد پای دیگری ببندند!
ما از نسل ماسه ها نیستیم...
از نسل صدف هاییم...
صدف هایی که به پاس اقامتی یک روزه تا دنیا دنیاست صدای دریا را برای هرگوش شنوایی
زمزمه میکنند...
پی نوشت :
چرا ماسه های ساحل اینهمه طرفدار و علاقمند دارند ؟؟؟ شاید چون رسم دنیا همینه.اگه دل ببندی برات کلاس می ذارن و با یه نسیم رهات می کنن ولی اگه کلاس بذاری عزیز می شی ... !!!